فصل دهم- بخواهید تا به شما داده شود – استر هیکس
فرآیند سه مرحله ای خلق خواسته تان
ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ﺳﺎده اﺳﺖ و ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮد:
- ﻣﺮﺣﻠﻪ اول (وظیفه ﺷﻤﺎ) ﻃﻠﺐ ﻛﻨﻴﺪ
- ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم (وظیفه ﻏﻴﺮﺷﻤﺎ) ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻰ
- ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم (درخواست ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﺪه را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ (در را ﺑﻪ روﻳﺶ ﺑﮕﺸﺎﻳﻴﺪ).
مرحله اول: ﻃﻠﺐ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺗﻨﻮع و ﺷﮕﻔﺘﻰ ﻫﺎى ﻣﺤﻴﻄﻰ ﻛﻪ روى آن ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده اﻳﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد و ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻰ اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ، اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎى ذاﺗﻰ ﺷﻤﺎ ﺷﻜﻞ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ، از ﺟﻤﻠﻪ آرزوﻫﺎى ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه، ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ، دﻗﻴﻖ و ﭘﺮﺷﻮرى ﻛﻪ اﻣﻴﺪوارﻳﺪ روزى آﺷﻜﺎر ﺷﻮﻧﺪ، ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻣﺘﻀﺎد زﻧﺪﮔﻰ روزﻣﺮه ﺷﻤﺎﺳﺖ.
آرزو (ﻃﻠﺐ ﻛﺮدن) ﻣﺤﺼﻮل ﺟﺎﻧﺒﻰ و ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﺳﺮﺷﺎر از ﺗﻨﻮع و ﺗﻀﺎد اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﻴﻌﻰ اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ.
مرحله دوم: ﻛﺎﺋﻨﺎت ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ.
دﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده اﺳﺖ، زﻳﺮا در اﺻﻞ ﺟﺰء وﻇﺎﻳﻒ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ.
اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﻛﺎر آن اﻧﺮژى ﻏﻴﺮ ﻣﺎدى؛ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻴﺮوى ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ. ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻃﻠﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻛﻮﭼﻚ ﻳﺎ ﺑﺰرگ، ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از ﺟﺎﻧﺐ او ﺷﻨﻴﺪه و ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ داده ﻣﻰ ﺷﻮد. ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﻴﺰان آﮔﺎﻫﻰ، ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ و اﺳﺘﺤﻘﺎق ﻃﻠﺐ ﻛﺮدن دارد. ﻫﺮ ﻣﻴﺰان آﮔﺎﻫﻰ ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮده ﺷﺪه و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ داده ﻣﻰ ﺷﻮد. ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده خواهد ﺷﺪ، ﻫﺮ ﺑﺎر.
»درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎ« ﮔﺎﻫﻰ در ﻗﺎﻟﺐ ﻛﻠﻤﺎت ﺑﻴﺎن ﻣﻰ ﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اى ارﺗﻌﺎﺷﻰ، ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺪاوم از اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎى ﻓﺮدى و ﭘﺮورش ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺎن، ﺑﻴﺮون ﻣﻰ ﺗﺎﺑﺪ. ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ از دﻳﮕﺮى؛ و ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮده ﺷﺪه و ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ داده ﻣﻴﺸﻮد.
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺆاﻟﻰ ﺟﻮاب داده ﻣﻰ ﺷﻮد، ﻫﺮ آرزوﻳﻰ ﺑﺮآورده ﻣﻰ ﺷﻮد، ﻫﺮ دﻋﺎﻳﻰ اﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮔﺮدد، ﻫﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اى ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ ﮔﻴﺮد. اﻣﺎ ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎرى ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ از در ﺑﺤﺚ و ﺟﺪل درآﻳﻨﺪ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﻪ آرزوﻫﺎى ﺑﺮآورده ﻧﺸﺪه در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﻰ ﺷﺎن اﺷﺎره ﻛﻨﻨﺪ، اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم و ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﺮدن آن ﭘﻰ ﻧﺒﺮده اﻧﺪ؛ زﻳﺮا ﺑﺪون ﺗﻜﻤﻴﻞ اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺮاﺣﻞ اول و دوم ﻧﻴﺰ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.
مرحله سوم: آن را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ.
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم ﻧﺤﻮه ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮى ﻫﻨﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اﺳﺖ. اﻳﻦ در واﻗﻊ ﻋﻠﺖ وﺟﻮدى ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻫﺪاﻳﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﻤﺎﺳﺖ. اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﺮﺣﻠﻪ اى اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﺷﻤﺎ ﻃﻮل ﻣﻮج ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻃﻮل ﻣﻮج ارﺗﻌﺎﺷﺎت آرزوﻫﺎى ﺗﺎن ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ. درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺷﻨﻴﺪن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎى ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺗﺎن ﭘﻴﭻ رادﻳﻮى ﺗﺎن را در ﺟﻬﺖ اﻣﻮاج آن ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻃﻮل ﻣﻮج ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﻛﺎﻧﺲ آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺎ اﻳﻦ را ﻫﻨﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﻢ، ﻳﻌﻨﻰ درﻳﺎﻓﺖ آﻧﭽﻪ در ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮده اﻳﺪ. ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺮ درﻳﺎﻓﺖ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﺘﺎن، ﺑﻪ رﻏﻢ آن ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﺪه، از دﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻰ ﺟﻮاب ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ. دﻋﺎﻫﺎى ﺗﺎن اﺟﺎﺑﺖ و آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﻧﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آن ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﺘﺎن ﺷﻨﻴﺪه ﻧﺸﺪه اﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻃﻮل ﻣﻮج ﺗﺎن ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ، و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ در را ﺑﻪ روى ﺷﺎن ﺑﺎز ﻧﻜﺮده اﻳﺪ.
هر مسئله ای دو بخش دارد: خواستن یا نخواستن
ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ اى در واﻗﻊ دو ﺑﺨﺶ دارد، ﺷﻤﺎ اﻏﻠﺐ ﺗﺼﻮر ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، اﻣﺎ ﻛﺎﻣﻼ در ﺟﻬﺖ ﺧﻼف آن ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ »دﻟﻢ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎﺷﻢ«، »ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻢ اﻣﻨﻴﺖ ﻣﺎﻟﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻰ ﭘﻮﻟﻰ ﺷﻮم«، »دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻢ؛ ﻳﻌﻨﻰ دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ.«
آﻧﭽﻪ ﺑﺪان ﻣﻰ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ و ﻳﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰ آورﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎى ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﻛﺎﻣﻞ ارﺗﻌﺎﺷﻰ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ آﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ و آﻧﭽﻪ در زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎن روى ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻧﻮﻋﻰ ارﺗﺒﺎط آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻴﺪ. از آن ﻣﻔﻴﺪﺗﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﭘﻴﺶ از رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ، ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﺪﺗﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ. وﻗﺘﻰ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد را ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ و ﭘﻴﺎم ﻫﺎى ﻣﻬﻤﻰ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ دﻫﻨﺪ درک ﻛﻨﻴﺪ، ﻧﺎﭼﺎر ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ اى در زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎن ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺖ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺧﻮد را ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻛﻨﻴﺪ. ﺷﻤﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺣﺴﻰ ﻛﻪ دارﻳﺪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ دﻗﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﻛﺪام ﺳﻮ ﻣﻰ روﻳﺪ.
توجه شما باید روی داشتن چیزی متمرکز باشد نه نداشتن آن
ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﭘﻴﺶ ﻣﻰ آﻳﺪ، ﭼﻪ از آن آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺗﻨﻮع و ﺗﻀﺎد ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺷﻤﺎ، اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﻜﺮر درون ﺷﻤﺎ زاده ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ و ﺷﻤﺎ، ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺪاﻧﻴﺪ آن را ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﻚ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻋﻼم ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ. در ﻟﺤﻈﻪ اى ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در ﺣﺎل اﻋﻼم اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎى ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ درﺧﻮاﺳﺖ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﺷﻤﺎ را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ و ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ آن ﺟﻮاب ﻣﻰ دﻫﺪ، در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﻫﻤﺴﻮ ﺑﺎ آن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ اﻧﺮژى ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.
دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻏﺎﻟﺐ اوﻗﺎت ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﺎن ﺟﻮاب داده ﺷﺪه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻴﻦ ﻃﻠﺐ ﻛﺮدن (ﻣﺮﺣﻠﻪ اول) و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ (ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم) ﺷﻤﺎ وﻗﻔﻪ زﻣﺎﻧﻰ وﺟﻮد دارد. ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﺎﺷﻲ از ﺗﻀﺎد، آرزوﻳﻲ ﻛﻪ درون ﺷﻤﺎ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﺗﺎﺑﺎﻧﺪه ﺷﻮد، ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺟﺎى آن ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﻛﺎﻣﻼ روى اﺻﻞ آرزو ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﻀﺎدى ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن آن آرزو ﺷﺪه ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ، در اﻳﻦ ﺻﻮرت ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﺻﻞ آرزو ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا اﺻﻮﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰى را آرزو ﻛﺮده اﻳﺪ.
ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل، اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺷﺪه و ﻛﻢ ﻛﻢ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اﺳﺖ. ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﺎن ﻣﻰ رﺳﺪ ﻛﻪ زﻳﺒﺎﻳﻰ ﺳﺎﺑﻖ را ﻫﻢ ﻧﺪارد، آرزو ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺪﻳﺪى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻰ ﻛﻪ داﺷﺘﻦ ﻳﻚ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺪﻳﺪ در ﺷﻤﺎ اﻳﺠﺎد ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، آرزوى آن از وﺟﻮدﺗﺎن ﺗﺎﺑﺎﻧﺪه ﻣﻰ ﺷﻮد، ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ اﻳﻦ ارﺗﻌﺎش را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ و ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ دﻫﺪ.
از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ از ﻗﺎﻧﻮن ﻛﺎﺋﻨﺎت و ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اى ﺧﻼﻗﻴﺖ آﮔﺎﻫﻰ ﻧﺪارﻳﺪ، آن ﺣﺲ ﺗﺎزه و ﺷﺎدى ﺑﺨﺶ در ﺷﻤﺎ ﻛﻮﺗﺎه و ﮔﺬر اﺳﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﺟﺎى آﻧﻜﻪ ﻓﻮرا ﻓﻜﺮ ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﺟﻪ آن ﺷﻮر و ﺷﻮق ﺗﺎزه ﻛﻨﻴﺪ و از ﻓﻜﺮ داﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﻮ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﺪ (و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮد ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزﻳﺪ)، ﺣﻮاﺳﺘﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮد ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺻﺎﺣﺐ آن ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﻴﺪ آرزوى داﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﻮ از ﻛﺠﺎ ﻧﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﺷﻮد. ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮى ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ: »دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﻰ آﻳﺪ« و ﺑﻰ آن ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ آن ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﺟﻪ آن اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ و ﻧﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺪﻳﺪى ﻛﻪ آرزوﻳﺶ را دارﻳﺪ. وﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ: »ﻣﻦ واﻗﻌﺎ ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﻮ ﻻزم دارم« ﺑﻪ ﻓﺮو رﻓﺘﮕﻰ ﻫﺎ، ﺧﺶ اﻓﺘﺎدﮔﻰ ﻫﺎ و ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺧﻮد اﺷﺎره ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺑﺎ ﻫﺮ اﺷﺎره و ﺑﻬﺎﻧﻪ اى ﻛﻪ ﺑﺮاى داﺷﺘﻦ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻧﻮ ﻣﻰ آورﻳﺪ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺧﻮد را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ و در ﭼﻨﻴﻦ وﺿﻌﻰ ﺧﻮد را از ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ ﺑﺎ ارﺗﻌﺎﺷﺎت آرزوى ﺗﺎزه اى ﻛﻪ دارﻳﺪ و درﻳﺎﻓﺖ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻃﻠﺐ ﻛﺮده اﻳﺪ ﻣﺤﺮوم ﻣﻰ ﺳﺎزﻳﺪ.
ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ داﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ، آﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ آورد؛ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ، اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎ روى اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ زﻳﺒﺎى ﺟﺪﻳﺪى ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ آن ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﻴﺪ، در آن ﺻﻮرت او راﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮى ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، اﻣﺎ اﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮد را روى ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮد ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ، ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﻮى ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ.
ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ دﺷﻮار ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﻋﻤﻼ ﺑﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺪﻳﺪ و اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺗﺎن ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺐ راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﺑﻮق و ﻛﺮﻧﺎ ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻳﺪ ﺗﻤﺎﻳﺰى ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﻳﺪ، وﻟﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﻛﻪ از وﺟﻮد ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻫﺪاﻳﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد آﮔﺎه ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ آن ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
اکنون کلید خلق آرزوهای تان را در دست دارید
اﮔﺮ درﻳﺎﺑﻴﺪ ﻛﻪ اﻓﻜﺎر ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻘﻄﺔ ﺟﺎذﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و آﻧﭽﻪ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻣﻴﺰان ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻳﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﭘﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺮد ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺪ ﺧﻠﻖ ﻫﺮآﻧﭽﻪ ﻛﻪ آرزو ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ را در اﺧﺘﻴﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻳﺪ. ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺪاوم درﺑﺎره ﭼﻴﺰى اﺣﺴﺎس ﺧﻮب داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻧﺘﻴﺠﻪ آن ﺑﺪ از ﻛﺎر در ﺑﻴﺎﻳﺪ، درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﻴﺰى اﺣﺴﺎس ﺑﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮب از ﻛﺎر درآﻳﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻴﻤﺎرى وﺟﻮد ﻧﺪارد، اﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻓﻜﺎرى ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ از آن ﺷﻮد ﺳﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺳﻼﻣﺘﻰ در ﺷﻤﺎ ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎﺑﺪ. درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻓﻜﺎر ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻊ از ﺳﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻓﺮاواﻧﻰ و وﻓﻮر در زﻧﺪﮔﻰ ﺷﻤﺎ ﺷﻮﻧﺪ، آن ﻫﻢ در ﺷﺮاﻳﻄﻰ ﻛﻪ ﭼﻴﺰى ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻘﺮ و ﺗﻬﻴﺪﺳﺘﻰ وﺟﻮد ﻧﺪارد؛ ﺳﻌﺎدت ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺪاوم راﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮى ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﻣﻰ ﻛﻨﺪ و اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﻓﻜﺎرى ﻛﻪ ﺟﺮﻳﺎن آن را ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﻣﺤﺪود ﻣﻰ ﺳﺎزد آﺷﻨﺎ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﺣﻀﻮر آن را در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد.
ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ راﺑﻄﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ آرزوﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺣﺴﻰ ﻛﻪ دارﻳﺪ و ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ اﻓﻜﺎرﺗﺎن ﺑﻪ ﺳﻮى اﻓﻜﺎر ﺑﻬﺘﺮ، ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﻌﺎدت و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻛﻪ ذاﺗﻰ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ.
ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻣﺘﺪاد آن اﻧﺮژى ﻏﻴﺮ ﻣﺎدى ﻣﻄﻠﻖ و ﺧﺎﻟﺺ، ﻫﺮﭼﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺘﺮى ﺧﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺖ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل وﻗﺘﻰ ﺑﺎﺑﺖ ﭼﻴﺰى ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ وﺟﻮدى ﺧﻮﻳﺶ دارﻳﺪ. وﻗﺘﻰ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﺎن را دوﺳﺖ دارﻳﺪ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ وﺟﻮدى ﺧﻮد ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻴﺪ، اﻣﺎ وﻗﺘﻰ از ﺧﻮدﺗﺎن ﻳﺎ ﻛﺲ دﻳﮕﺮى ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، در آن ﻟﺤﻈﻪ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﻛﻪ ﺑﺮوز ﻣﻰ دﻫﻴﺪ ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻰ ﻧﺪارد و آن ﺣﺲ ﻣﻨﻔﻰ اى ﻛﻪ درون ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ارﺗﻌﺎش ﻣﻘﺎوﻣﺘﻰ از ﺧﻮد ﺗﺎﺑﺎﻧﺪه اﻳﺪ و ﺧﻴﺎل ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ارﺗﺒﺎط ﻧﺎب و ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻴﻦ وﺟﻮد ﻣﺎدى و ﺑﺨﺶ ﻏﻴﺮﻣﺎدى ﺧﻮد را ﻧﺪارﻳﺪ.
ﻣﺎ ﻏﺎﻟﺒﺎ از ﺑﺨﺶ ﻏﻴﺮ ﻣﺎدى ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻌﻨﻮى ﻳﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻧﺎم ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ. اﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺷﻤﺎ آن ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژى ﺑﺎ ﻧﻴﺮوى زﻧﺪﮔﻰ را ﭼﻪ ﺑﻨﺎﻣﻴﺪ، اﻣﺎ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﭼﻪ زﻣﺎن اﺟﺎزه ﺑﺮﻗﺮارى ﻛﺎﻣﻞ اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط را ﻣﻰ دﻫﻴﺪ و ﭼﻪ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮى ﺳﺮ راه آن ﻣﺤﺪودﻳﺖ اﻳﺠﺎد ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، و دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﭘﺬﻳﺮش ﻳﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﻤﺎ را در ﺑﺮاﺑﺮ آن ارﺗﺒﺎط ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺪاوم ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﻨﺪ.
کتابهای پیشنهادی دیجی کالا
