فصل بیستم- بخواهید تا به شما داده شود – استر هیکس

محدود کردن دیگران، به قیمت سلب آزادی خودتان تمام می شود

ﺑﻠﻪ، ﻫﺮﮔﺎه ﻃﻠﺐ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ، اﻣﺎ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ آﻧﭽﻪ را ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺧﻮد اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﺑﺎ آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﻴﺪ. دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﻰ آورﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﺎور ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺎن آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ آورده و ﭘﺎﺳﺦ داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﮔﺎه ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. آﻧﻬﺎ از ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ارﺗﺒﺎط آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎ اﻓﻜﺎرﺷﺎن، اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻰ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﻜﺎر در آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ اﻧﮕﻴﺰد و ﻧﺘﺎﻳﺠﻰ ﻛﻪ آﺷﻜﺎر ﻣﻰ ﺷﻮد ﺑﻰ اﻃﻼع اﻧﺪ، ﺷﻤﺎ ﺑﺪون ﭼﻨﻴﻦ ارﺗﺒﺎط آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اى، ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻘﻄﻪ ارﺗﺒﺎط ﺧﻮد را ﺑﺎ آرزوﻫﺎى ﺗﺎن ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ.

وﻗﺘﻰ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ وﻟﻰ روى اﻳﻦ ﻛﻪ آن را ﻧﺪارﻳﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰى ﺧﺎرج از وﺟﻮدﺗﺎن ﻣﺎﻧﻊ دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﺎن ﻣﻰ ﺷﻮد، اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰى ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪارد.

ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ از درﻳﺎﻓﺖ ﭼﻴﺰى ﻣﻰ ﺷﻮد ﻛﻪ آرزوﻳﺶ را دارﻳﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎدات ﻓﻜﺮى ﺷﻤﺎ ﺑﺎ آرزوﻫﺎى ﺗﺎن ﺗﻔﺎوت دارد.

وﻗﺘﻰ از ﻗﺪرت اﻓﻜﺎر و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ ﺧﻮد ﺑﺮاى ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ آرزوﻳﺶ را دارﻳﺪ آﮔﺎه ﺷﻮﻳﺪ، در آن ﺻﻮرت ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺧﻠﻖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺧﻮد را در دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. اﻣﺎ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﻜﺮ ﺧﻮد را روى ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻓﻜﺎرﺗﺎن ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده اﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن راﻫﻰ ﺑﺮاى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ، در آن ﺻﻮرت ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻰ راﻫﺘﺎن را ﮔﻢ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد.

هر واقعیتی، توسط کسی که بر آن تمرکز کرده خلق شده است

ﺑﻌﻀﻰ اوﻗﺎت اﻓﺮاد ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ »آﺑﺮاﻫﺎم، ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ دروﻧﻢ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ، ﻣﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎﺟﺮا را آﺷﻜﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﻢ« و ﻣﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ واﻗﻌﻴﺘﻰ را ﺧﻠﻖ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﺤﻮه روﺑﻪ رو ﺷﺪن ﺑﺎ آن را آﻣﻮﺧﺘﻪ اﻳﺪ. ﺷﻤﺎ واﻗﻌﻴﺘﻰ را ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻳﺪ ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ آن را ﺧﻠﻖ ﻛﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﻫﺮ واﻗﻌﻴﺘﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﻗﺒﻼ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻛﺰ اﻓﻜﺎر ﺧﻮد ﺑﻪ آن ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ.

ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ: »ﺧﺐ اﻳﻦ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ واﻗﻌﻰ اﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ارزﺷﺶ را دارد ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﻢ.« ﻣﺎ ﻫﻢ در ﺟﻮاب ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﺑﺪان ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺧﻠﻖ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد، ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮد را. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮاى ﺗﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺑﻪ ﺟﻠﻮه ﻫﺎى ﺑﻴﺮوﻧﻰ آن، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ آﺷﻜﺎر ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻢ ﺗﺮ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ، زﻳﺮا اﮔﺮ ﻓﻘﻂ روى ﭼﻴﺰﻫﺎ، ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﻴﺪ، ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﮔﺴﺘﺮش ﭼﻴﺰى را ﻛﻪ دروﻧﺘﺎن ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻰ اﻧﺪازﻳﺪ.

ﺗﻤﺎم آﻣﺎرﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺷﻤﺎ و دﻳﮕﺮان ﺟﻤﻊ آورى ﺷﺪه، در اﻳﻦ ﻣﻮرد اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻛﺴﻰ ﭘﻴﺶ از اﻳﻨﻬﺎ آن اﻧﺮژى را ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ. اﻳﻦ آﻣﺎرﻫﺎ درﺑﺎره واﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎى ﺳﻔﺖ و ﺳﺨﺖ ﻣﺘﺪاول ﻓﻌﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ.

در اﺟﺘﻤﺎع ﻓﻌﻠﻰ ﺷﻤﺎ، اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎرى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﮔﺮم آﻣﺎرﮔﻴﺮى از ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت دﻳﮕﺮان اﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ اﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻣﻰ ﮔﺬراﻧﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ، درﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪى ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. ﻧﻘﺎط ﻗﻮت و ﺿﻌﻒ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺟﻤﻊ و ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﺪرت اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را درک ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ارﺗﻌﺎﺷﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﺎﺑﺎﻧﻨﺪ در ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﻧﺪارﻧﺪ. اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻫﻴﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ از ﻗﺪرت ﺧﻮد ﻧﺪارﻧﺪ، زﻳﺮا اﻧﺮژى ﺧﻮد را در ﺟﻬﺖ ﺧﻼف ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ. ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻧﺪﮔﻰ آﻧﻬﺎ ﺻﺮف آﻧﮓ زدن ﺑﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎ و ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺷﻮد ﻛﻪ روى اﻳﻦ ﺳﻴﺎره ﺑﺎ آﻧﻬﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، و ﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻗﺪرت ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻓﺮدﻳﺸﺎن.

از اﻳﻦ رو ﺧﻮد را در ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪى اﺣﺴﺎس ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺷﺎن ﻣﻰ رﺳﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻳﺎ ﺳﻌﺎدﺗﺸﺎن ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ دارد. آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻓﺮاد، ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎ و ﺑﺎورﻫﺎى دﻳﮕﺮان اﺷﺎره ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻰ دﻫﻨﺪ. ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻰ آن ﻛﻪ درک ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺿﻤﻴﻤﻪ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺧﻮد ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺪون آﮔﺎﻫﻰ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ آن ﭼﻴﺰﻫﺎى ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻰ از ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺷﺎن ﺑﺪل ﻣﻰ ﺷﻮد، روز ﺑﻪ روز ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻛﺎرﺗﺮ و ﺗﺮﺳﻮﺗﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.

چیزهای ناخواسته نمی توانند بدون دعوت شما وارد تجربیات تان شوند

رﻫﺎﻳﻰ از ﺗﺮس ﻳﺎ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺎر رﻓﺘﺎرﻫﺎ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎى دﻳﮕﺮان ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد. آرزوى ﺷﻤﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻣﻴﺴﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﺎذﺑﻪ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﺧﻮد را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻴﺪ.

ﺑﺪون اﻃﻼع از ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ و ﺑﺪون آﮔﺎﻫﻰ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﺎذﺑﻪ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﺧﻮد ﭼﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻣﻰ ﺗﻮان ﻋﻠﺖ ﺗﻼش ﺷﻤﺎ را ﺑﺮاى ﻣﻬﺎر ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻴﺮون درک ﻛﺮد، وﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺷﺮاﻳﻂ و ﻣﺤﻴﻄﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ ﻣﻬﺎر ﻛﻨﻴﺪ. ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ را ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﺪ و از ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ اﻓﻜﺎر ﺧﻮد آﮔﺎه ﺷﻮﻳﺪ، دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻣﻮر ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ در ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺷﻤﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ وﺣﺸﺘﻰ ﺑﻪ دل ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ داﺷﺖ، زﻳﺮا ﺧﻮاﻫﻴﺪ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺪون دﻋﻮت ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ اى ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﺪ وارد ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺗﺎن ﺷﻮد. ﭼﻮن در دﻧﻴﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺟﺎذﺑﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻫﻴﭻ ﻗﻄﻌﻴﺘﻰ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ. اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﭼﻴﺰى ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺗﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ و اﮔﺮ ارﺗﻌﺎش ﭼﻴﺰى را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺳﺮوﻗﺘﺘﺎن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ.

ﺣﺘﻰ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ، ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻮدﻛﺎن ﻧﻴﺰ ارﺗﻌﺎﺷﺎﺗﻰ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ از ﺧﻮد ﻣﻰ ﺗﺎﺑﺎﻧﻨﺪ و درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده اﻧﺪ ﻗﺮار ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ واﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮد را ﺧﻠﻖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻪ ﺟﺴﻢ ﻣﺎدى ﺳﺮﮔﺮم ﺧﻠﻖ زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺴﻤﻰ ﺷﺎن آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در ﻣﻰ آورﻧﺪ.

ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺤﺚ و ﺟﺪﻟﻰ ﻛﻪ از دوﺳﺘﺎن ﻣﺎدى ﺧﻮد ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻌﺪ ﻏﻴﺮ ﻣﺎدى و ازﻟﻰ ﺧﻮد آﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻳﻢ و اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﺮا اﻛﻨﻮن اﻳﻨﺠﺎ آﻣﺪه اﻧﺪ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﻨﺪ، اﻳﻦ اﺳﺖ: »ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت اﻧﺪﻛﻰ راﺟﻊ ﺑﻪ دﻧﻴﺎى ﻣﺎدى دارد ﺑﺮاى ﺧﻠﻖ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺗﺶ ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد؟« ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻛﻮﭼﻚ ﻛﺎﻣﻼ آﻣﺎده زﻧﺪﮔﻰ در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ اﺳﺖ، درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ. او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻫﺪاﻳﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت زاده ﺷﺪه ﺗﺎ راﻫﺶ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ.

اﻳﻦ ﻛﻮدﻛﺎن درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺷﻮر وﺷﻮق در زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن و واﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎدى ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺪاوم ﺑﺮاى ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺷﺎن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮى ﻛﻨﻨﺪ. ﻧﮕﺮان آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ دﻳﮕﺮى ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ. ﺳﻌﺎدت، ﻧﻈﺎم و روش اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ، ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﻤﺎ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﺑﺮاى ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ آن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺪان ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺧﻠﻖ آرزوﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ آن ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده اﻳﺪ ﭼﻘﺪر اﻧﮕﻴﺰه در ﺧﻮد ﮔﺮد آورده اﻳﺪ. ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ اﻳﻦ ﻛﻪ آﻳﺎ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ، از ﻧﻈﺮ ﻓﻜﺮى و اﺣﺴﺎﺳﻰ در ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﺑﺎ آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن ﻗﺮار دارﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ.

به دلیل سرعت شما بود یا وجود درخت؟

اﮔﺮ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺗﺎن را ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ١۶٠ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ در ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮاﻧﻴﺪ و ﺑﺎ ﻳﻚ درﺧﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻴﺪ، ﺗﺼﺎدف ﺑﺪى را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد، در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺘﺎد ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ در ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن درﺧﺖ ﺗﺼﺎدف ﻛﻨﻴﺪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺳﺮﻋﺖ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺧﻮد را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺪرت آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ؛

ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ﭼﻴﺰى ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻳﺎ ﻣﺪت ﺑﻴﺸﺘﺮى روى آرزوﻫﺎى ﺗﺎن ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻴﺪ، اﻧﺮژى ﺗﺎن ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻴﺸﺘﺮى ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. درﺧﺖ در واﻗﻊ ﺗﻤﺜﻴﻠﻰ از ﻣﻘﺎوﻣﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺮج ﻣﻰ دﻫﻴﻢ ﻳﺎ اﻓﻜﺎر ﻣﺘﻀﺎدى ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻣﻰ اﻧﺪﻳﺸﻴﻢ. ﺗﺼﺎدف ﺑﺎ درﺧﺖ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪى ﻧﻴﺴﺖ، ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ آرزوﻫﺎى ﻋﻤﻴﻖ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ.

ﺑﺮﺧﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮاى ﺟﺒﺮان ﻋﺪم ﺗﻮازن، از ﺳﺮﻋﺖ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺧﻮد ﺑﻜﺎﻫﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﻣﻨﻜﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎ و آرزوﻫﺎى ﺧﻮد ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را رﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎﻫﻰ اوﻗﺎت ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺴﺒﻰ ﻗﺪرت آرزوﻳﺸﺎن ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﺑﺮاى آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺻﺪد ﻛﺎﻫﺶ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﺮآﻳﻨﺪ.

آرزوى ﺷﻤﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺗﻀﺎدى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮﺗﺎن را ﺑﺮ آن ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده اﻳﺪ. ﻛﻞ ﻛﺎﺋﻨﺎت ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ ﺗﺎ آرزوى ﺟﺪﻳﺪى را در ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ در ﺗﻼﺷﻴﺪ ﻛﻪ از آرزوى ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮد ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻴﺪ، در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻤﺎ در ﺟﻬﺖ ﺧﻼف ﻧﻴﺮوى ﻛﺎﺋﻨﺎت ﮔﺎم ﺑﺮ ﻣﻰ دارﻳﺪ.

ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻰ اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻪ و ﻛﻨﺎر ﺑﺮآرزوﻫﺎﻳﺘﺎن ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﻴﺪ، آرزوﻫﺎى ﺑﻴﺸﺘﺮى ﻫﻤﭽﻨﺎن دروﻧﺘﺎن رﺷﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻫﺪف در اﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻣﺎدى ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه و ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎى ﭘﺮ ﺗﻀﺎد و ﭘﺮﺷﻜﻮه ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻳﺪ: اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺪﻓﻰ ﻗﻄﻌﻰ و روﺷﻦ، روى آن ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژى ﻛﻪ دﻧﻴﺎ را از درﻳﭽﻪ ﻟﻨﺰﻫﺎى ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ دﻳﺪﮔﺎه ﺷﻤﺎ ﺧﻠﻖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﻴﺪ. از اﻳﻦ رو ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ در دﻧﻴﺎ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺗﺮ از ﺗﺪاوم آرزوﻫﺎى ﺗﺎن ﻧﻴﺴﺖ.

پشت هر آرزویی، اشتیاق به یک حس خوب نهفته است

ﻫﻴﭻ آرزوﻳﻰ در دﻧﻴﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ آن ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﺻﻮرت دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ آن ﺣﺲ و ﺣﺎل ﺑﻬﺘﺮى ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﺧﻮاه اﻳﻦ آرزو ﻣﺎدى ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮاه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ، ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﻰ و ﻳﺎ ﻣﺤﻴﻂ اﻃﺮاف. در ﻗﻠﺐ ﻫﺮ آرزوﻳﻰ اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮدى ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻌﻴﺎر ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در زﻧﺪﮔﻰ اﺷﻴﺎء ﻳﺎ ﺛﺮوت ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺪدرﺻﺪ ﻣﻴﺰان ﻟﺬﺗﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ از زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎن ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ.

اﺳﺎس زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎى آزادى اﺳﺖ و ﻧﺘﻴﺠﻪ زﻧﺪﮔﻰ رﺷﺪ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ؛ اﻣﺎ ﻫﺪف زﻧﺪﮔﻰ ﻟﺬت و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ اﺳﺖ. از اﻳﻦ روﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﻰ ﻇﻬﻮر و ﺗﺠﻠﻰ آرزوﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ آن ﭼﻴﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ؛

ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ، ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﺼﺪ وارد اﻳﻦ دﻧﻴﺎى ﻣﺎدى و ﻗﻠﻤﺮو ﺗﻀﺎدﻫﺎ ﺷﺪه اﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ اى ﻛﻪ ﻫﻤﻪ دﻧﻴﺎ را ﺧﻠﻖ ﻛﺮده ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻴﺪ و آن را ﺑﻪ ﺳﻮى ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎى ﺗﺎن ﺟﺎرى ﺳﺎزﻳﺪ؛ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﺪان ﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ اﻫﻤﻴﺖ دارﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺟﺮﻳﺎن داﺷﺘﻦ اﻧﺮژى، اﺻﻞ و اﺳﺎس زﻧﺪﮔﻰ اﺳﺖ.

وقتی می پذیرید، هیچ مقاومتی از خود نشان نمی دهید.

ﻳﺎدﺗﺎن ﻫﺴﺖ ﺷﻤﺎ اﻣﺘﺪاد آن ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژى ﻫﺴﺘﻴﺪ و وﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﺎن ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺣﺎﻟﺘﺎن ﺧﻮب اﺳﺖ و وﻗﺘﻰ اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط را رد ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﺣﺎﻟﺘﺎن ﭼﻨﺪان ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ﺷﻤﺎ اﻧﺮژى ﻧﺎب و ﻣﻄﻠﻖ ﻫﺴﺘﻴﺪ. ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﻋﺸﻘﻴﺪ، اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻴﺰﻫﺎى ﺧﻮب را دارﻳﺪ، ﺑﻪ ﺧﻮد ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﻳﺪ، ﺑﺮاى ﺧﻮد اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻠﻴﺪ، دﻳﮕﺮان را دوﺳﺖ دارﻳﺪ و ﺑﺮاﻳﺸﺎن اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻠﻴﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ذاﺗﻰ ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻴﺪ.

ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻰ و ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺧﻮد از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ اﺑﻌﺎد وﺟﻮدى ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻴﺪ آﻧﻬﺎ را ﭘﺮورش دﻫﻴﺪ. ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻰ از دﻳﮕﺮان و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺧﻮدﺗﺎن، ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ارﺗﻌﺎﺷﻰ از ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در دﻧﻴﺎ ﺷﺎﻫﺪ آن ﺑﻮده اﻳﻢ، ﺑﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺗﺮﻧﺪ.

ﻫﺮ وﻗﺖ روى ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﻗﺪر آن را ﻣﻰ داﻧﻴﺪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، از آن ﺟﺎ ﻛﻪ اﻓﻜﺎر ﺟﺎرى ﺗﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ – ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژى ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ اﻧﺪ، ﻫﻴﭻ ﺗﻀﺎدى ﺣﺲ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﺪ. ﺷﻤﺎ اﺣﺴﺎس ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪارﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮﻫﺎى اﺣﺴﺎﺳﻰ ﺷﻤﺎ روى ﻋﺸﻖ، ﻟﺬت و ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺣﺲ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺑﻰ دارﻳﺪ.

اﻣﺎ اﮔﺮ در ﺣﺎل اﻧﺘﻘﺎد از ﻛﺴﻰ ﻳﺎ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ از ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﻧﺘﻴﺠﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻧﺎﺷﻰ از اﻧﺘﻘﺎد ﺑﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻔﺎوت دارد. ﺑﻪ ﻛﻼم دﻳﮕﺮ، از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮى ﻣﻰ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ وﺟﻮدى ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ اﺣﺴﺎﺳﺘﺎن در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ، ﻧﻮﻋﻰ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎى ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ.

وﻗﺘﻰ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺗﺎن ﻛﻪ ﺷﻤﺎ را ﺗﺤﺴﻴﻦ و ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اى ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت ﺣﺲ ﺧﻮﺑﻰ را در ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ اﻧﮕﻴﺰﻧﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺷﻤﺎ روى واﻗﻌﻴﺖ وﺟﻮدى ﺗﺎن ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.

اﻣﺎ اﮔﺮ آﻣﻮزﮔﺎر ﻳﺎ ﻳﻜﻰ از آﺷﻨﺎﻳﺎﻧﺘﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺎرى ﻛﻪ ﻛﺮده اﻳﺪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﺎﻳﺪ اﺣﺴﺎس ﺑﺪى ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻓﻜﺮى ﻗﺮار ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ وﺟﻮدى ﺷﻤﺎ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﻧﺪارد.

اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﻤﺎ در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﻜﺎن ﻣﻰ دﻫﻨﺪ درﻳﺎﺑﻴﺪ آﻳﺎ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ وﺟﻮدى ﺧﻮد در ارﺗﺒﺎط ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ. وﻗﺘﻰ اﺟﺎزه دﻫﻴﺪ اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد ﻛﺎﻣﻴﺎب و ﻣﻮﻓﻘﻴﺪ و وﻗﺘﻰ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻴﺪ ﻧﻪ.

برای همسویی با سعادت، باید به قدر کافی خودخواه باشید

ﮔﺎه و ﺑﻴﮕﺎه ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﻣﺎ را ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ درس ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻰ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ. ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﻮاﻓﻘﻴﻢ. در واﻗﻊ ﻣﺎ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻰ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ آﻣﻮزﻳﻢ ﭼﻮن اﮔﺮ ﺷﻤﺎ آﻧﻘﺪر ﺧﻮدﺧﻮاه ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮد ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﻮﻳﺪ ﭼﻴﺰى ﺑﺮاى ﺑﺨﺸﻴﺪن ﻧﺪارﻳﺪ.

ﺑﺮﺧﻰ اﺑﺮاز ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ »اﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻰ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﻛﻨﻢ آﻳﺎ ﺑﺎ ﺑﻰ اﻧﺼﺎﻓﻰ آن را از ﭼﻨﮓ ﺑﻘﻴﻪ در ﻧﻴﺎورده ام؟« اﻣﺎ اﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﻧﺎﺷﻰ از ﺑﺮداﺷﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ آﻧﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮاى دﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ وﻓﻮر و ﻓﺮاواﻧﻰ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻰ وﺟﻮد دارد. آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮان اﻧﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺮش ﺑﻴﺸﺘﺮى از ﻛﻴﻚ را ﺑﺮدارﻧﺪ ﺑﺮاى دﻳﮕﺮان ﭼﻴﺰى ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ در واﻗﻊ، ﺳﻬﻢ ﻛﻴﻚ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد.

ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ »ﻣﻦ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮى از ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻧﺼﻴﺒﻢ ﺷﺪه اﺣﺴﺎس ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﻴﺎل دارم ﺗﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎل آﻳﻨﺪه ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﻓﺮد دﻳﮕﺮى ﻛﻪ دﭼﺎر ﺑﻴﻤﺎرى اﺳﺖ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ از ﺳﻬﻢ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﻮردار زﻳﺮا ﻣﻰ داﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﻮد، ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ دﻳﮕﺮى را از ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻮدن ﻣﺤﺮوم ﻧﻤﻰ ﺳﺎزﻳﺪ. ﺑﻌﻀﻰ ﻧﮕﺮان اﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮد ﺧﻮدﺧﻮاه ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮى ﻟﻄﻤﻪ وارد ﻛﻨﺪ وﻟﻰ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ارﺗﺒﺎط دارد ﺑﻪ ﻓﺮد دﻳﮕﺮى ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، زﻳﺮا اﻳﻦ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﺎزﮔﺎرى ﻧﺪارﻧﺪ.

ﻋﺪه اى ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: »ﻣﻦ ﭼﻬﺮه ﻳﻚ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﺮﻓﻪ اى را دﻳﺪم، ﺧﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد. ﻫﻴﭻ اﻇﻬﺎر ﻧﺪاﻣﺘﻰ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﻛﺮد و ﻣﻰ ﮔﻔﺖ از ﻛﺎرى ﻛﻪ ﻛﺮده ﻟﺬت ﻫﻢ ﺑﺮده.« ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ راﻫﻰ ﺑﺮاى دﺳﺘﺮﺳﻰ دﻗﻴﻖ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت او ﻧﺪارﻳﺪ. ﺷﻤﺎ از ﻃﺮﻳﻖ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد و ارﺗﺒﺎﻃﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﻤﺎ و ﺷﺮاﻳﻂ ﻓﻜﺮى ﻓﻌﻠﻰ ﺗﺎن وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﮕﺎه ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، وﻟﻰ ﻫﻴﭻ راﻫﻰ ﺑﺮاى درک دﻗﻴﻖ اﺣﺴﺎﺳﺎت او ﻧﺪارﻳﺪ.

اﻳﻦ ﺑﺎور ﺟﺪى ﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ آن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﻤﺴﻮ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮى آﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. آﻧﻬﺎ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﺪم اﻧﺴﺠﺎم ﻓﻜﺮى و ﻳﺎ ﻣﻮﺿﻊ ﺗﺪاﻓﻌﻰ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ زﻧﻨﺪ و ﻧﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ارﺗﺒﺎﻃﺸﺎن. ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﻏﺎﻳﻰ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻰ، ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﺳﺖ، وﻗﺘﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻴﺪ، ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎن اﻧﺮژى ﻧﺎب ﻣﻄﻠﻖ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﺎدى ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻳﺪ.

اﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮدات در ﺳﻴﺎره ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮد ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺲ ﺧﺸﻮﻧﺖ ، ﺣﺴﺎدت، ﻋﺪم اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻳﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻰ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. اﮔﺮ اﻓﺮاد ﺑﻪ ﻗﺪرت وﺟﻮدى ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮدﻧﺪ، درﺻﺪد ﻣﻬﺎر و ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدن دﻳﮕﺮان ﺑﺮﻧﻤﻰ آﻣﺪﻧﺪ. ﻫﺮ ﻧﻮع ﺣﺲ ﻧﺎاﻣﻨﻰ ﻳﺎ ﺧﺸﻤﻰ ﻧﺎﺷﻰ از ﻗﻄﻊ ارﺗﺒﺎط ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ارﺗﺒﺎط (ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ) ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺳﻌﺎدت، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻌﺎدت ﺑﺮاى ﺗﺎن ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﻰ آورد.

از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻟﺰوﻣﻰ ﻧﺪارد ﻛﻪ دﻳﮕﺮان (ﻫﺮ ﻛﺴﻰ) از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮد ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎن در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ آﻣﻮزﻳﺪ ﭼﻴﺰى ﺑﺪاﻧﺪ. وﻗﺘﻰ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻴﺴﺘﻴﺪ و آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎ اﻓﻜﺎرى ﻛﻪ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻫﻤﺴﻮ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ دارﻧﺪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻴﺪ، دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺴﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، و ﺳﻌﺎدت در ﺗﻤﺎﻣﻰ اﺑﻌﺎد زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎن آﺷﻜﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

اگر انتظارش را نداشته باشید، آن را نخواهید پذیرفت.

ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻫﺮ ﺣﺴﻰ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻴﺰان اﻧﺮژى ﺑﺮاى ﺗﺤﻘﻖ آرزوﻫﺎﻳﺘﺎن ذﺧﻴﺮه ﻛﺮده اﻳﺪ و ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﺰان از اﻳﻦ اﻧﺮژى ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪه اﺟﺎزه ﻣﻰ دﻫﻴﺪ ﺑﺮ اﻓﻜﺎر و ﺑﺎورﻫﺎى ﻓﻌﻠﻰ ﺗﺎن در ﻣﻮرد آرزوﻳﻰ ﻛﻪ در ذﻫﻦ دارﻳﺪ، ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬارد. اﮔﺮ ﺣﺲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪى دارﻳﺪ، ﺧﻮاه ﻣﺜﺒﺖ ﻳﺎ ﻣﻨﻔﻰ، ﻳﻌﻨﻰ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ روى آرزوى ﺧﻮد ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﺮده اﻳﺪ و ﺣﺠﻢ زﻳﺎدى از اﻧﺮژى ﺧﻮد را ﺻﺮف اﻳﻦ آرزو ﻛﺮده اﻳﺪ.

وﻗﺘﻰ اﻳﻦ ﺣﺲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﻨﻔﻰ دارد . ﻣﺎﻧﻨﺪ دل ﺗﻨﮕﻰ، ﺗﺮس و ﺧﺸﻢ ﻳﻌﻨﻰ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آرزوﻫﺎى ﺗﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، اﻣﺎ وﻗﺘﻰ اﻳﻦ ﺣﺲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﺜﺒﺖ دارد.

ﺷﻮر و ﺷﻮق، ﻫﻴﺠﺎن، اﻧﺘﻈﺎر و ﻋﺸﻖ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻰ ﺑﻪ ﺧﺮج ﻧﻤﻰ دﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژى ﻛﻪ ﺑﺮاى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آن آرزو در ﺧﻮد ﺟﻤﻊ ﻛﺮده اﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ارﺗﻌﺎﺷﻰ از ﺳﻮى ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد و ﺷﻤﺎ در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺟﺎزه ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪن آرزوﻫﺎى ﺗﺎن را ﻣﻰ دﻫﻴﺪ. )

ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ رﺳﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺮاى ﺧﻼﻗﻴﺖ زﻣﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ واﻗﻌﺎ و ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ از ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﺪ ﭼﻴﺰى را ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ و وﻗﺘﻰ ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ از اﺷﺘﻴﺎق و ﺑﺎور در دروﻧﺘﺎن ﺷﻜﻞ ﺑﮕﻴﺮد، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻰ و ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را در ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﻨﺪ، اﻣﺎ وﻗﺘﻰ ﭼﻴﺰى ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﻋﻤﻠﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ، وﻗﺘﻰ آرزوﻳﻰ دارﻳﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮآورده ﺷﺪﻧﺶ را ﻧﻤﻰ دﻫﻴﺪ، اﻳﻦ آرزو ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻰ ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد زﻳﺮا آن را درون ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻓﻌﻠﻰ ﺧﻮد ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻳﺪ.

اﮔﺮﭼﻪ ﻳﻚ آرزوى ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻳﻚ ﺑﺎور ﺿﻌﻴﻒ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ.

صرف داشتن یک آرزو، حس خوبی در شما ایجاد می کند.

ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺮدم ﺗﺼﻮر ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﺲ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪى ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪارﻧﺪ در آﻧﻬﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰ آﻳﺪ، ﺷﺒﻴﻪ ﺣﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻤﺮﻛﺰ روى آرزوﻫﺎﻳﺸﺎن در آﻧﻬﺎ اﻳﺠﺎد ﻣﻰ ﺷﻮد. آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺻﺮف داﺷﺘﻦ ﻳﻚ آرزو ﻫﻤﺎن ﺣﺲ ﺗﺎزﮔﻰ، اﺷﺘﻴﺎق و اﻣﻴﺪى را ﻛﻪ در دوران ﺟﻮاﻧﻰ ﺷﺎن اﺣﺴﺎس ﻣﻰ ﻛﺮدﻧﺪ درون آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ اﻧﮕﻴﺰد.

ﺻﺮف آرزو داﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﺣﺲ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ، زﻳﺮا ارﺗﻌﺎﺷﺎﺗﻰ را در ﺷﻤﺎ اﻳﺠﺎد ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ آﻳﻨﺪه ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻧﺸﺪه اى اداﻣﻪ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ و راه را ﺑﺮاى ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺗﺎ از ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزد.

ارزش ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﺎر آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ روى اﻓﻜﺎرﺗﺎن – ﺑﺮاى آﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﻤﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮى روى اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد ﻛﺎر ﻛﻨﻴﺪ. در واﻗﻊ ﻫﻤﺎن ﺧﻼﻗﻴﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اﺳﺖ و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻔﻬﻮم آن ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ آن را ﻫﻨﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﻢ.

چرا می خواهید به آنجا برسید؟

ﺑﻌﻀﻰ اوﻗﺎت ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: »از ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ در آن ﻫﺴﺘﻢ اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ، دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮﺳﻢ؛ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺴﻤﻢ ﺑﻴﻤﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ، اﺿﺎﻓﻪ وزن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ﭘﻮل ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﺎ راﺑﻄﻪ ﺑﻬﺘﺮى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ.« ﻣﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﻢ: »ﭼﺮا ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮﺳﻴﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ: »ﭼﻮن از ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻛﻪ در آن ﻗﺮار دارم راﺿﻰ ﻧﻴﺴﺘﻢ.«

ﻣﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ درﺑﺎره ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮﺳﻴﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ و ﺳﻌﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺨﻤﻴﻦ-ﺣﺴﻰ ﺷﻤﺎ را در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻛﻪ آﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ، زﻳﺮا ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ درﺑﺎره ﺣﺲ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدن ﺣﺮف ﻣﻰ زﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ دﺳﺘﺮﺳﻰ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ.

اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻋﺎدت ﻛﺮده اﻳﺪ درﺑﺎره ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در آن ﻗﺮار دارﻳﺪ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ و ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺗﺎن – ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﺮى ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ و ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﺪ. ﻛﺎر ﺳﺎده اى ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ دﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ دورﺗﺮ از ﻧﻘﻄﺔ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺷﻤﺎ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ، اﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻰ ﺗﻼش ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻓﻜﺎر دﻳﮕﺮى ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ.

ﺑﺎ ﻋﺰم و اراده ﺟﻬﺖ داﺷﺘﻦ ﺣﺲ و ﺣﺎل ﺑﻬﺘﺮ، ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻣﻮﺿﻮع را ﻋﻮض ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻪ اﻓﻜﺎر دﻳﮕﺮى ﻛﻪ داراى ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﺣﺴﻰ ﺑﻬﺘﺮى ﻫﺴﺘﻨﺪ دﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ، ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ارﺗﻌﺎﺷﻰ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻓﺮآﻳﻨﺪى ﺗﺪرﻳﺠﻰ اﺳﺖ.

در واﻗﻊ ﺗﻼش ﻣﺪاوم ﺑﺮاى ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ از ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻌﻰ در ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺳﺮﻳﻊ ﻧﻮع ارﺗﻌﺎﺷﺎت، از ﻋﻮاﻣﻞ ﻋﻤﺪه اى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ دﻟﺴﺮدى و ﻧﺎاﻣﻴﺪى اﻓﺮاد ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ رﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﺎر ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد را در دﺳﺖ ﻧﺪارﻧﺪ.